«پا،داش»ت در رفت

برای تمامی همکاران مساله پاداش مساله مهمی هستش.
دوستان دفتر تهرانی برای اینکه اینکه این پول رو به یک زخمی بزنن .
سایتی های هم که تنها چیزی که می تونه از افسردگی خارجشون کنه دریافت یک پول علاوه بر حق سایته.
دوستان عزیز دفتر تهرانی پس این پاداش چی شد؟؟

یک سایتی نگران بی روحیه

آلودگی زیست محیطی

وقتی پکیچ فاضلاب کمپ آماده نباشه و پیمانکار هم از نوع دودره باشه نتیجه اش می شه چیزی که من جمعه دیدم.عصر روز جمعه من تصمیم گرفتم برای شنا کردن تنهایی برم کنار ساحل. وقتی به تنها قسمت شنی ساحل که مناسب شنا بود رسیدم دیدم که از بالای مخزن موقت فاضلاب شر شر فاضلاب سرریز می شه توی دریا و اون قسمت ساحل از جلبک و کثافت پر شده بود.
با این وضعیت مجبور شدم حدود صد متر دورتر توی قسمت سنگی ساحل و بخاطر سنگهای تیز مرجانی با دمپایی شنا کنم ولی در عوض هم آب خیلی تمیز بود و هم بین سنگها پر از ماهی های رنگوارنگ بود. تازه ماهی های پرنده هم چند بار از کنارم  گذشتند.
همون وقت یاد حمید افتادم که وقتی تو کیش برای غواصی زیر آب رفتیم اونقدر حال کرده بود که خنده اش گرفت و قل قل حباب از دهانش خارج میشد.
خلاصه ما داریم یک اینجور طبیعت زیبایی رو از بین می بریم.
حیفه که سواحل زیبای جنوب با آلودگی های زیست محیطی جانبی صنعت نفت و گاز تبدیل به جهنمی مثل عسلویه بشه. 

گونه جدید

همه می دونن تو اینجا وجود آدمهای پاچه خوار زیاد عجیب نیست و کلا  محیط  مناسبی برای رشد و نمو اینجور افراد است.
ازخصلتمشترک دیگرشون هم میشه زیرآب زدن رو نام برد که فقط متد اجراییشون با هم فرق میکنه.
بعضی از آنها یواشکی زیرآبتو می زنن، بعضیاشون با پررویی هرچه تمام جلوی خودت این کار رو انجام می دن.
با این وجود یافتن پاچه خواری که رییسش تو یک جلسه رسمی مثل یک گربه ملوسه نوازشش کنه و بگه کسی باهاش کاری نداشته باشه نوبره.    

حکایت نقشه راه های ایرانی که توی فرودگاه بفروش می رسه

 
چند روز پیش آقای حیدری نقشه راه های ایرانی که توی فرودگاه خریده بود رو آورد تا جای آب اسک توی جاده هراز رو بهش نشون بدم. بعد از کلی گشتن دیدیم نوشته آب السک. از این نمونه ها توی این نقشه بازم وجود داشت مثلا روستای سیرا توی جاده چالوس رو سارا نوشته بود. خوب شاید این مطلب به نظر بی اهمیت بیاد ولی اگه توی یک مسافرت کویری تنها مرجعت این نقشه پر از غلط املایی باشه که حسابت با کرام الکاتبینه.

نتیجه گیری: تو این زمونه نمی شه به هیچ چیزی اطمینان کرد حتی نقشه راه های ایرانی که توی فرودگاه می فروشند. 

پی نوشت 1: حق آقای حیدری در پاسخگویی به مطلب بالا محفوظه.

پی نوشت 2: 2 بار این مطلب رو خوندم تا غلط املایی نداشته باشه، یه وقت ضایع بشیم.

پی نوشت 3: این مطالب منو یاد فرامرز می ندازه. شما رو چطور؟

قسمت نمی شه انگار ...

سه روزه که دارم سعی می کنم عکس های سفرهای بهاریم رو توی وبلاگ بذارم ولی هر کاری میکنم آپلود نمی شن.

آقایون شرمنده، خیلی بدقول شدم.

نمی دونم از کی عذر خواهی کنم (از بس که بازدید کننده این سایت زیاده ها).
والا

سنجد !!!

از آخرین وب نوشته ام کم و بیش 9 ماه می گذره. توی این مدت با محیط سایت جدید اخت شدم و درگیر مسایل کاری ریز و درشت شدم و حسابی سرم شلوغه.
خیلی مطالب نگفته و ننوشته دارم که دیگه مجال و حوصله پرداختن به آنها نیست و من هم روغن ریخته (مطالب قدیمی و کهنه) رو نذر امامزاده (وب سایت) نمی کنیم.
فقط عکس های مسافرت نوروزی به یزد و کرمان و سفر به شیراز رو توی وب نوشتهای بعدی می آرم.
این مطلب هم فقط برای اعلام بازگشت من به دنیای وب نوشته هاست و هیچ کارکرد دیگری نداره.
دیدید برگشتم....هااااااا

می رن آدما از اونا فقط خاطراتشون بجا می مونه...

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

بالاخره تهدیدم رو عملی کردم و از دست سرما به سایت پناه آوردم ولی تا ما پا رو از تهران بیرون گذاشتم هوا گرم شد. اینطور باید گفت "هوا بس ناجوانمردانه نامرد است."

تو این چند وقت حوصله وبلاگ نویسی نداشتم ولی دوباره تصمیم گرفتم شروع به نوشتن کنم.

توی این مدت تفریحمون شده پیاده روی از کمپ تا ساحل دریا و فوتبال دوشنبه-پنجشنبه.

دوستان هم کم کم دارن به سایت جدید منتقل می شند ولی مشکل جا داریم که امیدوارم حل بشه.

 دوستای تهرانی یاد ما از شهر گریخته ها هم بکنید.

تا بعد.